Het laatste kwartaal van ons eerste jaar op de boerderij brak aan, de dagen werden korter en de nachten kouder. We kregen nachtvorst, sneeuw en allerlei nieuwe weersinvloeden.
Om te beginnen kleurde de natuur om ons in herfstkleuren en de oogst uit de moestuin nam terug. Enkele wintergroentes deden echter wel hun best. Met alle ingevroren voorraad aten we bijna elke dag wel iets van eigen productie, al dan niet de gehele maaltijd. Wat een luxe!
Begin oktober gingen we gelijk een lang weekend naar een bruinkolenmijn in Duitsland waar Sander z'n neef samen met 'n vriend jaarlijks een offroad rally rijden. Zoals gewoonlijk waren wij mee als "service team". Dit jaar hadden we ons eigen varkensvlees mee, vooral de spareribs vielen erg in de smaak!
Op 1 oktober wisselde ik van baan en ging een stuk dichter bij huis werken. Een keuze die veel rust in mijn hoofd heeft gebracht. Als afscheidscadeau van mijn huidige werkgever kreeg ik een budget waarvoor ik iets mocht uitzoeken. Ik koos voor een Magnolia boom. De boom die wij vroeger thuis ook altijd hadden aan de dijk en die voor mij terug doet denken aan vele goede herinneringen. Mijn variant is echter nog een stuk kleiner, maar ik vertrouw erop dat hij ooit net zo groot en imponerend gaat zijn!
Terug thuis kregen we er een hond bij, Pedro de Cocker Spaniel. Sander zijn eigen hond, een afgekeurde speurhond afkomstig uit Engeland. Pedro kon absoluut niet tegen de stress van de kennel en had, vermoedelijk, nog nooit in een echt huis gewoond. Maar hij paste zich wonderbaarlijk snel aan en knapte goed op. Tegenwoordig is hij dikke maatjes met Mini en geniet hij van zijn leven als boerderijhond.
We maakte diverse foto’s van rond ons huis, om in kaart te brengen hoe het erbij lag en wat we ermee wilde gaan doen. We hebben plannen om het veel meer aan te planten, voornamelijk met eiken, lindes, walnotenbomen en gevarieerd bosplantsoen.
Met het slachten van ons tweede varken kwam onze diepvries erg vol te liggen, maar dat zou een weekend later alweer deels opgelost worden!
We gingen wederom een weekendje met jeeps naar het buitenland. Deze keer met een grote vriendengroep naar een gruwelijk modderig terrein in het noorden van Frankrijk. Op de zaterdagavond organiseerde Sander en ik samen een barbecue van een deel van ons tweede varken. Al het vlees ging er goed in en wij bleven tevreden achter.
Het weekend daarop veranderde ons huisje enorm! Al lange tijd stonden er tuindeuren op mijn verlanglijstje. Onze keuken was een vrij kleine en vooral donkere ruimte, die vooral nu de dagen korter werden steeds kleiner leek te worden.
Op vrijdag kwamen twee van Sander z’n neven om het kozijn te installeren en aangezien het huis toen toch al vies was hebben wij er maar gelijk twee muren uitgebroken op zaterdag. Amper 2 dagen later zaten we in ons ‘nieuwe’ huisje waar ik spontaan opnieuw verliefd op werd.
Ondertussen waren een tijdje daarvoor ook al begonnen met isoleren. Om gemakkelijk door te isoleren werden de muren van de twee ‘kinderkamers’ afgebroken en dit een grote ruimte werd tezamen met de overloop. Op de achterste kamer begonnen we met het afwerken met hout. We hadden grote platen underlayment gekocht waar we met een giga zaagtafel groefjes inmaakte, net alsof ’t allemaal losse planken waren.
Onze bovenverdieping is echt ‘enorm’ vergeleken met beneden en biedt zoveel mooie mogelijkheden. We besloten dat we vooraan zouden gaan slapen, i.p.v. achter i.v.m. het uitzicht. Plannen genoeg!
De tijd ontbrak het ons echter om in verder te gaan aangezien we onze 4x4 winterrit organiseerde eind december, net als vorig jaar. Een tocht voornamelijk over off road paden van ongeveer 80 a 90km in de omgeving. We eindigde deze keer op een terrein in Weert, waardoor we erg veel nieuwe stukken moesten ontdekken om zoveel mogelijk offroad binnendoor te steken. Uiteindelijk hadden we een goeie 40 aanmeldingen, wat gaaf!! Heel onze straat stond vol met jeeps. Een ongelofelijk gave dag, met grote dank aan iedereen die erbij was! Dit is iets wat we zeker vaker willen gaan doen, zoveel mensen bij elkaar brengen met dezelfde hobby.
Overigens was er begin december een klus die geklaard moesten worden waar wij beide al erg lang tegenop keken, het slachten van onze 2 kalkoenen. Van allerlei mensen hadden we gehoord dat het nogal een werk zou zijn. Uiteindelijk viel het erg mee, alles verliep enorm soepel en gemakkelijk. Kalkoenen zijn geweldige beesten, ik heb met veel plezier voor ze gezorgd.
Uiteindelijk hebben we zowel 1e als 2e kerstdag gevulde kalkoen gegeten met veel producten van onze eigen grond. Dat is toch enorm gaaf? Als je zo je eigen kringetje rond kan maken?
In december kregen we ook onze eerste echte goede sneeuwval op de boerderij. De moestuin verdween onder een laag sneeuw, evenals dat het erg mooi bleef liggen op ons hekwerk.
Op oudjaarsdag volgde ons laatste project van het jaar: het hangen van de hekken in de ponystal. Dan konden we het hooi aan de ene kant gaan opslaan en de andere kant voor de pony’s blijven gebruiken. Of in de toekomst de lammeren aan de ene kant in het warme stro houden en de pony’s aan de andere kant. De pony’s leken er erg content mee.
Al bij al was 2017 een goed jaar. We hebben enorm veel geleerd en mee mogen maken. We kunnen onszelf alleen maar gelukkig prijzen met onze boerderij en alles wat dit ons brengt. Op een geweldig 2018!
